Neoliberal Urbanism: Cities and the Rule of Markets

摘要: Neoliberal ideoloji devletin mudahalesinden ve toplumsal kollektivitelerin eylemlerinden ozgurlestirilmis acik, rekabetci “duzenlenmemis” piyasalarin sosyoekonomik kalkinma icin en uygun mekanizma oldugu inancina dayanir. Neoliberalizm, 1970’lerin sonuna dogru kitlesel uretim endustrilerinin dusen kârliligina Keynesci sosyal refah yapilarinin krizine karsi gelisen stratejik bir siyasi tepki olarak onem kazandi. Birikim rejimlerinin yerlesik yonetisim sistemlerinin dagilmasina olarak, eski sanayilesmis dunyanin ulusal yerel yonetimleri, ilk basta cekingen tavirla da olsa, savas sonrasi duzenin kurumsal temellerini cozmeyi piyasa disiplininin, rekabetin metalastirmanin kapsamini genisletmeyi amaclayan dizi politikayi hayata gecirmeye basladilar. Bu baglamda, neoliberal doktrinler, baska seylerin yani sira, sanayinin duzenlenmesinden elini cekmesini, orgutlu emege saldirilari, sermaye sahiplerinin vergi payinin dusurulmesini, kamu hizmetlerinin mallarinin ozellestirilmesini, yardim programlarinin yururlukten kaldirilmasini, uluslararasi hareketliliginin arttirilmasini yerellikler arasi yogunlastirilmasini mesrulastirmak uzere ise kosuldu. 1980’lerde, neoliberalizm, kapitalist kuresellesmenin egemen ideolojik formu haline geldi.