Risico's in bedijkte termen: Een thematische evaluatie van het Nederlandse veiligheidsbeleid tegen overstromen

摘要: De waterkeringen die Nederland beschermen tegen overstroming vanuit de zee of rivieren zijn nog nooit zo sterk geweest: kans op van delen het land is sinds watersnoodramp 1953 verminderd. Toch in afgelopen jaren aanmerkelijk kwetsbaarder geworden voor gevaar overstroming: overstromingsrisico toegenomen door een sterke toename schade bij eventuele overstroming. controverse tussen sterkere dijken en groter risico wordt grotendeels toegeschreven aan sluipende discrepantie handhaving wettelijk voorgeschreven normen gericht sterkte dijken, gestaag doorgaande sociale economische ontwikkeling. gebaseerd inzichten periode 1953-1960, kort na zuidwest Nederland. huidige ruimtelijke verdeling financieel-economische waarde dijkringgebieden sluit niet langer normniveaus wet. Bovendien lijkt Nederlander overstromingen falende meer te zien als natuurverschijnsel dat af toe kan optreden. Het overstromingsgevaar worden beschouwd vergelijkbaar met extern opgelegde risico's industriele installaties, luchthavens treinemplacementen. Vergelijking deze externe laat veel dodelijke slachtoffers tengevolge dan alle bekende elkaar. Vergeleken andere landen (Europa, VS, Japan) gelden al hogere waterkeringen, wat ook overeenstemming hoge kwetsbaarheid Nederlandse samenleving (dichtbevolkte hoogontwikkelde onder zeeniveau gelegen gebieden). Een verdere voorzien, gevolg stijging zeespiegel, klimaatwijzigingen Technische oplossingen enige antwoord toename. In was aandacht name hoogte waterkeringen. Opties gebied ordening buiten beeld gebleven. Gedacht vermijden risicovolle bouwlocaties compartimenteren grote dijkringgebieden. Steun politiek essentieel: verleden heeft laten steun tijd ramp snel inzakt.