Inside the Social Open Method of Coordination: The Hard Politics of'soft'Governance

摘要: Dag Hilde. Je hebt zoveel belangrijke momenten met ons gedeeld. De ‘Potestraat’in Winksele, het roept nog steeds dons bij me op: nestdiertje dat slaapt. De tijd die je was gegund bleek veel te kort: voor Karen, voor Jef, voor je vijf prachtige kleinkinderen–voor ons allen die door jou werden geraakt. Eén van de beelden die me is bijgebleven: jij, ondanks je ziekte, aan de lange tafel, omringd door papieren.‘Ooit schrijf ik een doctoraat’, zei je dan. Geen idee, als twaalfjarige, wat dat precies inhield, maar het maakte wel indruk op je zoon: het zaadje was geplant.Aan de KULeuven brachten kleppers als Jaak Billiet, Karel Dobbelaere, Wilfried Dumon, Emmanuel Gerard, Rudi Laermans, Frans Lammertyn, Geert Loosveldt en Koen Matthys me de ‘sociologische verwondering’bij, maar ook de interesse voor kwalitatieve onderzoeksmethoden. De flamboyante Yvo Nuyens leerde me de academische literatuur over sociale ongelijkheid in de gezondheid kritisch te lezen. Annelies en Philippe, Annick en Louis, Nathalie en Wim: het waren niet alleen de studiegenoten van het eerste uur. De hele ‘socio-kliek’werd een groep vrienden voor het leven. Samen met Anja Declercq, Liesbeth De Laet, Jan Van Bavel en de andere medestudenten sleurden ze me door de helse zomer van 1992.